Μετά απο μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση με τους Tsab και Terzis στην ανάρτηση "Όνειρο αποκριάτικης νύχτας" σκέφτηκα να ανοίξω την κουβέντα περί της επεξεργασίας φωτογραφίας και τα όρια της. Πόσο μπορούμε να επέμβουμε στην φωτό μας, υπάρχουν όρια που μπορούμε να διακρίνουμε?
Έτσι πήρα μια φωτογραφία και της άλλαξα όσο γίνεται τα "φώτα".
Περιμένω την άποψη σας.
Δεν άγγιξα καν το θέμα πειράζω το κάδρο ή αλλοιώνω δομικά το θέμα σβήνοντας ή προσθέτοντας αντικείμενα (για να μην το μπερδέψω κι άλλο το ζήτημα σε πρώτη φάση).
Άποψη μου, που ήδη έχω διατυπώσει είναι οτι μια φωτογραφία "σηκώνει" τόση επεξεργασία όση ταιριάζει στο "θέμα" που πραγματεύεται, δηλαδή τόση ώστε η τεχνική να μην καπηλεύεται το θέμα αλλά να την εξυπηρετεί. Αυτό για μένα είναι το κάτω όριο.
Το πάνω όριο είναι ότι ο φωτογράφος παρουσιάζει την αποψή του, το όραμα του, τον εσωτερικό του κόσμο, οπότε μπορεί να την επεξεργαστεί όσο αυτός θέλει. Το σίγουρο είναι οτι "κρινόμαστε" εκ του αποτελέσματος κι ίσως απο την ιστορία.
ΥΓ. Δεν κάνω καμμία μομφή εναντίον οποιασδήποτε είδους επεξεργασία.
Όπως βγήκε απο το raw αρχείο χωρίς καμμιά επεξεργασία, αλλά και χωρίς ιδιαίτερες ρυθμίσεις στη μηχανή.
Όπως βγήκε απο τον raw editor.
Πιο carte postale
Πιο contrast
Αλά Παναγιώτης Γιαννάκης
B/W
7 σχόλια:
Thanassi
Α νομίζω οτι εδω μας βάζεις ευκολα.
Δεδομένου οτι η πρώτη η η δεύτερη ειναι πιο κοντά στην πραγματικότητα
και δεδομένου οτι τωρα και δεκαετίες
η φωτογραφία θεωρείται τρόπος εκφρασης και οχι απεικόνισης της πραγματικότητας η κάθε μια απο τις επόμενες εχει τα δικά της στοιχεία
ελξης ας πούμε.
Αν εβαζες όμως μια υπερκορεσμένη ή με ξένα προσθετικά στοιχεία που θα την αλλοίωναν ή αν το θέμα ήταν άνθρωποι θα ήταν πιο δύσκολο.
Συμφωνώ απόλυτα με την εισήγηση σου
καλύτερα δεν θα μπορούσε να διατυπωθεί. Η φωτογραφία αρέσει η δεν αρέσει ανάλογα τον ψυχικό και πνευματικό κόσμο του κάθενος το ιδιο και η επεξεργασία. Οι απόψεις λογικό να διαφέρουν.
Τα πολυ παλια χρόνια, στην αναλογική εποχή, οι φωτογράφοι δημιουργούσαν το δικό τους στυλ την δική τους ματιά ήθελαν χρονια πειρας για να βρούν τους τόνους
του γρί και του λευκού τώρα αυτά
είναι σχεδον όλα στο software. Είναι όμως το ίδιο?
Συμφωνώ με την άποψη του Θανάση οτι μια φωτογραφία "σηκώνει" τόση επεξεργασία όση ταιριάζει στο "θέμα" που πραγματεύεται, δηλαδή τόση ώστε η τεχνική να μην καπηλεύεται το θέμα αλλά να την εξυπηρετεί. Συμφωνώ επίσης με τα όρια που θέτει. Αλλά πιστεύω και 'γω ότι μια φωτογραφία αρέσει η δεν αρέσει ανάλογα με τον ψυχικό και πνευματικό κόσμο του καθενός, με την παιδεία του, τα βιώματά του, τα ιδεολογικά του εφόδια κλπ.
Θα ξαναπώ, όσο αφορά την επεξεργασία ότι αυτή γινόταν πάντα , μέχρι πριν λίγα χρόνια ακόμη, με άλλο τρόπο. Θυμάμαι τον παλιό φωτογράφο " Φωτόπουλο" στο Ηράκλειο να έχει στο καβαλέτο την τυπωμένη φωτογραφία και με το "γυαλί" αντι το sharpen Tool, το "φούμο" αντί το blur Tool και με άλλα μέσα της εποχής( από αυτά δανείστηκε το photoshop ονόματα των Tools που χρησιμοποιεί) να προσπαθεί να "επεξεργασθεί" , να βελτιώσει ενδεχομένως την φωτογραφία του. Για να μην αναφερθώ στο ρετουσάρισμα που γινόταν στο αρνητικό μεγάλου φορμά, "πλάκες" όπως τις λέγανε. Ή το τι παρεμβάσεις γινότανε στο τύπωμα μέσα στο "σκοτεινό" . Τρεμόπαιζε τα χέρια κάτω από το φως του φακού εκτύπωσης ο παλιός μου φίλος φωτογράφος και μούλεγε: Τώρα θα φτιάξω "συνεφάκια" στον ουρανό και άλλα τέτοια!
Σήμερα όλα αυτά και ακόμη περισσότερα γίνονται ψηφιακά, φθηνά και καθαρά.
Τώρα Θανάση το θέμα της φωτογραφίας σου είναι από μόνο του μια ζωγραφιά. Επειδή έχω επισκεφτεί τα Μετέωρα, στην μνήμη μου υπάρχει κάτι σαν την " πιο contrast", όταν ονειρεύομαι κάτι σαν την "B/W. Η αλλά Γιαννάκης είναι εντυπωσιακή αλλά αφορά στο πάνω όριο. Δεν ανακαλεί στην μνήμη μου κάτι από Μετέωρα.
Αυτά για τώρα.
οι δυο προλαλήσαντες με βρισκουν απολυτως σύμφωνο.Μια δυνατη φωτογραφια εχει 3 βασικα συστατικα κατα την ταπεινη μου γνωμη , θεμα , θεμα και θεμα.Ολα αρχομενων απο την ληψη ως την επεξεργασια αυτο αποσκοπουν , να το δυναμωσουν , να το στολισουν με επι πλεον στοιχεια ή και να το διορθωσουν .ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Ο καλυτερος τεχνιτης φωτεινου ή σκοτεινου να εισαι ή ο καλυτερος σκηνοθετης πρεπει το αποτελεσμα να μπορει να αγγιξει ή να πεισει το θεατη.Αντι αλλων σχολιων σας παραθετω δυο link για τον Κωστα Μπαλαφα ενα απο τους μεγαλου Ελληνες φωτογραφους
http://209.85.135.104/search?q=cache:cqKjh5E9K1MJ:www.koyinta.gr/index.php%3Foption%3Dcom_content%26task%3Dview%26id%3D406%26Itemid%3D35+%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%86%CE%B1%CF%82+%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B1&hl=el&ct=clnk&cd=6&gl=gr
και
http://www.eikastikon.gr/fotografia/balafas_logos.html
Νομίζω πως δε θα γινόταν περαιτέρω συζήτηση εδώ αν βλέπατε εξαρχής τις αρχικές φωτογραφίες της ανάρτησης "Όνειρο Αποκριάτικης Νύχτας"...
Νομίζω πως θα ξενερώνατε σε σχέση με την τελική. Σκοπός της ανάρτησης (και του Θανάση παράλληλα) είναι η μαγεία και η μεταφορά μας σε ένα άλλο επίπεδο...
εμμανουήλ
Η "περαιτέρω συζήτηση" δεν γίνεται για την ανάρτηση που επικαλείσαι αλλά για το θέμα που άνοιξε ο Θανάσης, και το βρίσκω θετικό, σχετικά με την επεξεργασία και την σύνθεση.
Για τον σκοπό της ανάρτησης που λες νομίζω ότι ο πλέον κατάλληλος να τον πει είναι ο Θανάσης, πράγμα που έχει κάνει ήδη. Πιστεύω , ότι το θέμα για την συγκεκριμένη φωτό έχει εξαντληθεί.
Προσωπικά θα περίμενα σχόλια σχετικά με το θέμα της επεξεργασίας και σύνθεσης με τις νέες τεχνολογίες, μια πρωτοβουλία του Θανάση, που βρίσκω πολύ θετική.
Νομίζω ότι το δίλημα που μας θέτει ο Θανάσεις, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Και αυτό γιατί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλοι ψιλοπειράζουμε τις φωτογραφίες μας άλλος λίγο άλλος πολύ κι άλλος τις τραβάει έχοντας υπόψη του όχι τί υπάρχει μπροστά του εκείνη τη στιγμή αλλο αυτό που θα υπάρχει στο αποτέλεσμα, (που θα τον χαραχτηρίσει κι όλας), μετά από την επεξεργασία...
Όπως και να έιναι τα πράγματα όλοι μας κάνουμε τη δική μας οπτικοποίηση, δίνουμε δηλαδή στις φωτογραφίες μας αυτό που εκφράζει εμάς, και πολύ λιγότερο την πραγματικότητα που υπάρχει μπροστα από το φακό μας.
Μα δεν προκειται για δίλημμα
Για τη λογική το σκοπό και τα όρια ψαχουλεύουμε.
Αν όλα είναι ανοιχτα άλλο.
Δημοσίευση σχολίου