Ένας λόγος είναι ότι τότε ανθίζουν οι κρόκοι.
Κατεβαίνοντας φέτος από τον Παρνασσό, πρόσεξα μια γωνιά μέσα στο δάσος, όπου το φως του ήλιου είχε βρει πέρασμα και είχε "ανάψει" αυτόν τον κρόκο. Λάτρης των λήψεων με backlight, κατέβηκα στην οπτική γωνία ενός μικρού ζώου και αυτό είναι το αποτέλεσμα.
Το πιο εντυπωσιακό για μένα, είναι το πόσα χρώματα αλλάζει ο μίσχος από τη ρίζα ως εκεί που αρχίζουν τα πέταλα...
67mm, 1/200 s, f/10
Canon EOS 5D, EF 24-70 f/2.8 L
4 σχόλια:
Νίκο καλώς όρισες , καλές αναρτήσεις.
πολύ όμορφο κοντινό
όμορφα, φυσικά, χρώματα, που δίνουν
ζωντάνια και πλαστικότητα στο μοτίβο.
Να φταίει το "γλυκό" φως
να φταίνε οι σωστές ρυθμίσεις
η το μέγεθος του αισθητήρα?
1)Με το θάρρος απο το γεγονός ότι εκτιθέμεθα στο ίδιο blog(άρα δυνητικά υφίσταται ο ένας την κριτική του άλλου)2)με το βάρος του εξοπλισμού σου που σημαίνει τη σοβαρότατη ενασχόλισή σου με το αντικείμενο και3)δηλώνοντάς σου εξ αρχής ότι δεν είμαι κανένας ειδήμων επίτρεψέ μου μιά κάπως πιο αυστηρή ματιά στο άκρως ενδιαφέρον θέμα που διάλεξες:1)Το περίπλοκο,με έντονες οριζόντιες γραμμές,σε μεγάλο μέρος του ομόχρωμο με το κυρίως θέμα και αρκετά ευκρινές(γιατίf/10 όταν έχεις f/2.8)φόντο
2)η μακρινή για...macro απόσταση λήψης που κάνει τον κρόκο ...μειοψηφία μες στο κάδρο3)η τοποθέτηση του κυρίως θέματος στο κέντρο )4)τα ενοχλητικά αγριόχορτα κυρίως αριστερά και τέλος 5)ο flat κατ'εμέ φωτισμός(δεν μπόρεσα να διακρίνω αυτό το υπέροχο κοντράστ και το ανάγλυφο που χαρίζει ο πίσω φωτισμός)αποδυναμώνουν τα εξαιρετικά και με μεγάλη πιστότητα καταγεγραμμένα χρώματα και σχήματα.Ζητώ συγγνώμη για την αυστηρότητα της κριτικής μου ελπίζω να διακρίνεται η καλή της προαίρεση και φυσικά έχεις κάθε δικαίωμα να την πετάξεις στα...σκουπίδια.
Δημοσίευση σχολίου