Φωτογραφικη ομαδα με μελη απο: Ηρακλειο, Τρικαλα, Ρεθυμνο, Μιλατο, Αθηνα, Θεσσαλονικη, Εδιμβουργο, Μυτιλινη ενας Ρεθεμνιωτης απο την Αμερικη ενας απο τη Γερμανια και απο την Ισπανια... (και περιμενουμε κι αλλους (?)...)
Δεν είναι μόνο διαφορετικός ο τρόπος που " αγναντεύουν" στο βορά και στον Νότο, μα και τα χρώματα του νερού, της προβλήτας, ακόμα και το παγκάκι. Το noise που υπάρχει στη φωτογραφία του φάρου, (για Χανιά μου φαίνεται),της προσθέτει κάτι από ζωγραφική. Εσύ το έβαλες;
Όμορφες λιτές συνθέσεις.Στην επάνω κερδίζει το μάτι η αντανάκλαση του φάρου που μαζί με το σύνολο παγκάκι-άνθρωπος δίνουν σαφώς ένα...κεντροδεξιό βάρος στην φωτό. Στην κάτω εξαιρετική η προοπτική,παιχνιδιάρικα το κεφάλι και το χέρι που ξεπροβάλουν απρόσμενα λες και η κυρία φοράει..πέτρινο πουλόβερ με...ξύλινα μανίκια αλλά την παράσταση κλέβει η νοητή μεν δυναμικότατη δε γραμμή του βλέμματος που συνεχίζει το ταξίδι της και εκτός κάδρου.Πού τελειώνει;Όπου τελειώνει(άν είναι δυνατόν) και η φαντασία μας.
Σε ευχαριστώ Dimitil για τον κόπο τον χρόνο και για την.. φιλολογική ματιά σου.Για την Κυρία του βορά συμφωνώ απόλυτα, και να προσθέσω οτι η μοναχικότητα της και η σειρά απο τα άδεια παγκάκια μου τράβηξαν αρχικά την προσοχή. Αυτή η μοναχική ματιά στον ορίζοντα αργά ή γρήγορα ίσως καδράρει όλους μας.
5 σχόλια:
Δεν είναι μόνο διαφορετικός ο τρόπος που " αγναντεύουν" στο βορά και στον Νότο, μα και τα χρώματα του νερού, της προβλήτας, ακόμα και το παγκάκι.
Το noise που υπάρχει στη φωτογραφία του φάρου, (για Χανιά μου φαίνεται),της προσθέτει κάτι από ζωγραφική. Εσύ το έβαλες;
Είναι κόκκος του φίλμ Βασίλη.
Η μία είναι στα Χανιά η άλλη σε ένα νησί στη βόρεια θάλασσα σαν να λέμε στό βόρειο και στο νότιο πόλο της Ευρώπης.
Όμορφες λιτές συνθέσεις.Στην επάνω κερδίζει το μάτι η αντανάκλαση του φάρου που μαζί με το σύνολο παγκάκι-άνθρωπος δίνουν σαφώς ένα...κεντροδεξιό βάρος στην φωτό.
Στην κάτω εξαιρετική η προοπτική,παιχνιδιάρικα το κεφάλι και το χέρι που ξεπροβάλουν απρόσμενα λες και η κυρία φοράει..πέτρινο πουλόβερ με...ξύλινα μανίκια αλλά την παράσταση κλέβει η νοητή μεν δυναμικότατη δε γραμμή του βλέμματος που συνεχίζει το ταξίδι της και εκτός κάδρου.Πού τελειώνει;Όπου τελειώνει(άν είναι δυνατόν) και η φαντασία μας.
Σε ευχαριστώ Dimitil για τον κόπο τον χρόνο και για την.. φιλολογική ματιά σου.Για την Κυρία του βορά συμφωνώ απόλυτα, και να προσθέσω οτι η μοναχικότητα της και η σειρά απο τα άδεια παγκάκια μου τράβηξαν αρχικά την προσοχή.
Αυτή η μοναχική ματιά στον ορίζοντα
αργά ή γρήγορα ίσως καδράρει όλους μας.
!!!!!!!!!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου