Φωτογραφικη ομαδα με μελη απο: Ηρακλειο, Τρικαλα, Ρεθυμνο, Μιλατο, Αθηνα, Θεσσαλονικη, Εδιμβουργο, Μυτιλινη ενας Ρεθεμνιωτης απο την Αμερικη ενας απο τη Γερμανια και απο την Ισπανια... (και περιμενουμε κι αλλους (?)...)
Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2007
Και μια η κουβέντα για τα φύλλα
Δύο εκπρόσωποι του ισχυρού φύλλου !!! σε άσπρο μαύρο.
Πολύ ωραία φωτό Γιώργο, θα 'θελα να σταθώ στο πόσο διαφορετικές φαίνονται, η μια μαζεμένη με καλυμμένο τον λαιμό, η άλλη πιο απλωμένη. Η καθεμία με το στυλ της. Θα προτιμούσα για τους παραπάνω λόγους ενα πιο σφιχτό καδράρισμα.
Πιο σφιχτό καδράρισμα !!!! Τώρα μιλάει ο ειδικός !Δε φτάνει που τις τράβηξαν φωτογραφία εν αγνοία τους , πράγμα όχι και τόσο εύκολο ! Όμως αν ήταν πιο σφιχτό το καδράρισμα, μαθαίνω καινούργιες εκφράσεις , τι ωραία ...δεν θα βλέπαμε το πλαίσιο στο οποίο τραβήχτηκε η φωτογραφία ...που είναι και αυτό πολύ σημαντικό και προβάλλει νομίζω ,εδώ μιλάει η μικρή μαρίκα που δεν είναι ειδική αλλά απλώς αγαπάει τη φωτογραφία...,καλύτερα τον αυθορμητισμό των δύο κοριτσιών, που αγνοώντας το κόσμο γύρω τους κάθισαν στην άκρη του πεζοδρομίου να μελετήσουν πιθανότατα ένα χάρτη ή τουριστικό προσπέκτους ! Μ'αρέσει ο διάλογος μου θυμίζει τις συζητήσεις που κάναμε στο σεμινάριο φωτογραφίας , όταν σχολιάζαμε τις φωτογραφίες που είχαμε τραβήξει.
Ειδικός και τρίχες κατσαρές, όλοι λέμε τη γνώμη μας σαν λάτρεις της φωτογραφίας, αυτός είναι κι ένας απο τους λόγους που συμμετέχουμε σ'αυτό το blog. Και για να τα πάρω με τη σειρά.
Κανείς δεν είπε οτι είναι εύκολο να κάνεις φωτογραφία εν κινήσει.
Συμφωνώ με όσα λες για το περιβάλλον στο οποίο τραβήχτηκε η φωτό (δεν εννοούσα να απομωνοθούν οι κοπέλες).
Κάποιοι ειδικοί (ξέρει ο γιώργος) θα έλεγαν οτι το ποδί που βγαίνει απο το κεφάλι της αριστερής κοπέλας είναι πρόβλημα. Πρωσοπικά θα συμφωνήσω με τον αυθορμητισμό της σκήνής.
ΥΓ. Λατρεύω το πλακόστρωτο στο πρώτο πλάνο σε σχέση με τα πλακάκια παρακάτω.
Συμφωνώ απόλυτα για το πλακόστρωτο . Όσο για την ομορφιά μιας φωτογραφίας γενικότερα, πιστεύω ότι πρέπει να βασιζόμαστε στη πρώτη ματιά . Για παράδειγμα μου αρέσει μια φωτογραφία μου και μετά καθώς την παρατηρώ όλο και προσεκτικότερα αρχίζω και παρατηρώ τις ατέλειές της και μου αρέσει όλο και λιγότερο σε σημείο να αναρωτιέμαι , αξίξει το κόπο να την ανεβάσω ;Φυσικά και με την παρατήρηση μαθαίνει κανείς και βελτιώνεται .Αλλά φαντάσου να έχεις τη Claudia Φίσερ μπροστά σου , μια κούκλα , άμα αρχίσεις να τη παρατηρείς λες μμμ...σαν να είναι αλλήθωρη, πολύ χλωμή , πολύ αδύνατη, πολύ ανέκφραστη.... Την καλημέρα μου με αυτά τα ολίγα...
Πρέπει να σας πώ ότι η κουβεντούλα σας μου αρέσει περισσότερο από τη φωτογραφία μου. Κι εμένα μου θυμίζει τις κουβέντες που κάναμε κάποτε με το θανάση όταν τυπώναμε στο σκοτεινο θάλαμο όλη τη νύχτα μετά τις φωτογραφικές εκδρομές...
Άραγε υπάρχει τίποτα τέλειο? Λογικό ψάχνοντας μια φωτογραφία θα βρούμε ψεγάδια που δεν είχαμε αρχικά παρατηρήσει ή πραγματα που θα μπορούσαμε να ειχαμε κάνει προκειμένου να "βελτιωθεί"??? η φωτογραφία μας. Σημασία όμως έχει τι κάναμε εκείνη τη στιγμή και τι έχουμε μπροστά μας. Έχει τη δυνατότητα κάποια φωτογραφία μας παρά τα όποια "ψεγάδια" της να συνεχίσει να συγκινεί να μας κάνει χαρούμενους εμάς αλλά και τους γύρω μας. Θελω να πω αντέχει στο χρόνο? Η φωτό της κοπέλας που πόσταρα αρχικά ήταν στα φωτογραφικά μου "αζήτητα". Κατι μου έκανε άλλα δεν είχα ακόμα καταλήξει τι είναι. Με την ευκαιρία όμως της συζήτησης στο blog και πέφτοντας πάνω της ούπς (τι όμορφο!!!) ανακαλύπτω οτι κοίταζα απο λάθος σκοπιά τη σειρά φωτογραφιών. Μεσα σε 10 λεπτα ήταν έτοιμη στη οθόνη.
Αχ Γιώργο γιατί μου το κάνεις αυτό, ρίγη συγκίνησης διαπερνούν την ταλαιπωρημένη πλάτη μου. Τι βρήκα προχθές καθαρίζοντας το γκαράζ που φιλοξενεί και το σκοτεινό θάλαμό? Οέο? Τα Ρεθεμνιώτικα Νέα που έγραφαν για την "Φωτογραφική Προσεγγιση"... Γκλιν γκλον ακούω καμπάνες...
Είδες τι σου κάνουν 2-3 κουβεντούλες ...παραπάνω !!!Γι'αυτό ο πολύς κόσμος τις αποφεύγει γιατί εκεί που δεν το περιμένεις νά σου και αναδύονται ...διάφορα στην επιφάνεια !
Έτσι είναι και καλά κάνουν και αναδύονται για να θυμόμαστε (Αλτσχάιμερ που είσαι?). Κατα τα άλλα θα μπορούσα να απαντήσω με το φλεγματικό ύφος του Κωνσταντίνου Τζούμα: Oh yes my dear, indeed...
10 σχόλια:
Οι πραγματικές γυναίκες δεν ντρέπονται να τσαλακώσουν την εικόνα τους , έχουν στυλ παντού και πάντα !
Πολύ ωραία φωτό Γιώργο, θα 'θελα να σταθώ στο πόσο διαφορετικές φαίνονται, η μια μαζεμένη με καλυμμένο τον λαιμό, η άλλη πιο απλωμένη. Η καθεμία με το στυλ της. Θα προτιμούσα για τους παραπάνω λόγους ενα πιο σφιχτό καδράρισμα.
Πιο σφιχτό καδράρισμα !!!! Τώρα μιλάει ο ειδικός !Δε φτάνει που τις τράβηξαν φωτογραφία εν αγνοία τους , πράγμα όχι και τόσο εύκολο ! Όμως αν ήταν πιο σφιχτό το καδράρισμα, μαθαίνω καινούργιες εκφράσεις , τι ωραία ...δεν θα βλέπαμε το πλαίσιο στο οποίο τραβήχτηκε η φωτογραφία ...που είναι και αυτό πολύ σημαντικό και προβάλλει νομίζω ,εδώ μιλάει η μικρή μαρίκα που δεν είναι ειδική αλλά απλώς αγαπάει τη φωτογραφία...,καλύτερα τον αυθορμητισμό των δύο κοριτσιών, που αγνοώντας το κόσμο γύρω τους κάθισαν στην άκρη του πεζοδρομίου να μελετήσουν πιθανότατα ένα χάρτη ή τουριστικό προσπέκτους !
Μ'αρέσει ο διάλογος μου θυμίζει τις συζητήσεις που κάναμε στο σεμινάριο φωτογραφίας , όταν σχολιάζαμε τις φωτογραφίες που είχαμε τραβήξει.
Ειδικός και τρίχες κατσαρές, όλοι λέμε τη γνώμη μας σαν λάτρεις της φωτογραφίας, αυτός είναι κι ένας απο τους λόγους που συμμετέχουμε σ'αυτό το blog.
Και για να τα πάρω με τη σειρά.
Κανείς δεν είπε οτι είναι εύκολο να κάνεις φωτογραφία εν κινήσει.
Συμφωνώ με όσα λες για το περιβάλλον στο οποίο τραβήχτηκε η φωτό (δεν εννοούσα να απομωνοθούν οι κοπέλες).
Κάποιοι ειδικοί (ξέρει ο γιώργος) θα έλεγαν οτι το ποδί που βγαίνει απο το κεφάλι της αριστερής κοπέλας είναι πρόβλημα. Πρωσοπικά θα συμφωνήσω με τον αυθορμητισμό της σκήνής.
ΥΓ. Λατρεύω το πλακόστρωτο στο πρώτο πλάνο σε σχέση με τα πλακάκια παρακάτω.
Συμφωνώ απόλυτα για το πλακόστρωτο . Όσο για την ομορφιά μιας φωτογραφίας γενικότερα, πιστεύω ότι πρέπει να βασιζόμαστε στη πρώτη ματιά . Για παράδειγμα μου αρέσει μια φωτογραφία μου και μετά καθώς την παρατηρώ όλο και προσεκτικότερα αρχίζω και παρατηρώ τις ατέλειές της και μου αρέσει όλο και λιγότερο σε σημείο να αναρωτιέμαι , αξίξει το κόπο να την ανεβάσω ;Φυσικά και με την παρατήρηση μαθαίνει κανείς και βελτιώνεται .Αλλά φαντάσου να έχεις τη Claudia
Φίσερ μπροστά σου , μια κούκλα , άμα αρχίσεις να τη παρατηρείς λες μμμ...σαν να είναι αλλήθωρη, πολύ χλωμή , πολύ αδύνατη, πολύ ανέκφραστη....
Την καλημέρα μου με αυτά τα ολίγα...
Πρέπει να σας πώ ότι η κουβεντούλα σας μου αρέσει περισσότερο από τη φωτογραφία μου. Κι εμένα μου θυμίζει τις κουβέντες που κάναμε κάποτε με το θανάση όταν τυπώναμε στο σκοτεινο θάλαμο όλη τη νύχτα μετά τις φωτογραφικές εκδρομές...
Σας ευχαριστώ.
Εμείς σε ευχαριστούμε που μας φιλοξενείς και μας έδωσες την ευκαιρία να κάνουμε ενδιαφέρουσες συζητήσεις !
Άραγε υπάρχει τίποτα τέλειο? Λογικό ψάχνοντας μια φωτογραφία θα βρούμε ψεγάδια που δεν είχαμε αρχικά παρατηρήσει ή πραγματα που θα μπορούσαμε να ειχαμε κάνει προκειμένου να "βελτιωθεί"??? η φωτογραφία μας. Σημασία όμως έχει τι κάναμε εκείνη τη στιγμή και τι έχουμε μπροστά μας. Έχει τη δυνατότητα κάποια φωτογραφία μας παρά τα όποια "ψεγάδια" της να συνεχίσει να συγκινεί να μας κάνει χαρούμενους εμάς αλλά και τους γύρω μας. Θελω να πω αντέχει στο χρόνο?
Η φωτό της κοπέλας που πόσταρα αρχικά ήταν στα φωτογραφικά μου "αζήτητα". Κατι μου έκανε άλλα δεν είχα ακόμα καταλήξει τι είναι. Με την ευκαιρία όμως της συζήτησης στο blog και πέφτοντας πάνω της ούπς (τι όμορφο!!!) ανακαλύπτω οτι κοίταζα απο λάθος σκοπιά τη σειρά φωτογραφιών. Μεσα σε 10 λεπτα ήταν έτοιμη στη οθόνη.
Αχ Γιώργο γιατί μου το κάνεις αυτό, ρίγη συγκίνησης διαπερνούν την ταλαιπωρημένη πλάτη μου.
Τι βρήκα προχθές καθαρίζοντας το γκαράζ που φιλοξενεί και το σκοτεινό θάλαμό? Οέο?
Τα Ρεθεμνιώτικα Νέα που έγραφαν για την "Φωτογραφική Προσεγγιση"...
Γκλιν γκλον ακούω καμπάνες...
Αυτά κι απο μένα...
Είδες τι σου κάνουν 2-3 κουβεντούλες ...παραπάνω !!!Γι'αυτό ο πολύς κόσμος τις αποφεύγει γιατί εκεί που δεν το περιμένεις νά σου και αναδύονται ...διάφορα στην επιφάνεια !
Έτσι είναι και καλά κάνουν και αναδύονται για να θυμόμαστε (Αλτσχάιμερ που είσαι?).
Κατα τα άλλα θα μπορούσα να απαντήσω με το φλεγματικό ύφος του Κωνσταντίνου Τζούμα: Oh yes my dear, indeed...
Δημοσίευση σχολίου