Φωτογραφικη ομαδα με μελη απο: Ηρακλειο, Τρικαλα, Ρεθυμνο, Μιλατο, Αθηνα, Θεσσαλονικη, Εδιμβουργο, Μυτιλινη ενας Ρεθεμνιωτης απο την Αμερικη ενας απο τη Γερμανια και απο την Ισπανια... (και περιμενουμε κι αλλους (?)...)
Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008
Χρωματιστές μοναξιές
9 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Καλές οι προθέσεις σου αλλά αδικαίωτες κατά τη γνώμη μου 1)Γιατί οι χρωματικές μοναξιές σου(πανέμορφο ως σύλληψη) αφού είναι το κυρίως θέμα καταλαμβάνουν μόνο το 1/8 της συνολικής επιφάνειας του κάδρου; 2)Σε τι χρησιμεύει το γεγονός ότι η υπόλοιπη επιφάνεια ή δεν έχει καθόλου πληροφορίες ή αν έχει αυτές διώχνουν το βλέμμα απ'το επίκεντρο του ενδιαφέροντος;(περίπτωση των γραμμών αριστερά). Ίσως αν πλησίαζες την πρώτη...μοναξιά;
Όπως πάντα εξαιρετική και μοναδική η ματιά σου. Το πρώτο πλάνο παρ'οτι "άδειο" δίνει τη προοπτική στην εικόνα και επιτείνει την αίσθηση της μοναξιάς και της αναμονής.
Ωραία πήρα έμμεση απάντηση αν και συνεχίζω να διαφωνώ βάσιμα ελπίζω. Χρειάζεται μισή φωτό άδεια για να επιτείνει την αίσθηση της μοναξιάς όταν δεν υπάρχει στον ορίζοντα... ψυχή ζώσα;Όσο για την προοπτική νομίζω ότι επαρκώς υποστηρίζεται απο την πολύ πετυχημένη διαγώνια τοποθέτηση των ομπρελών.Αν μίλησα για πλησίασμα είναι ακριβώς για να λείψει το μεγάλο άδειο μπροστινό πλάνο και να τονιστεί η προοπτική με την διαφορά των μεγεθών.Ευχαριστώ για την ανοχή σας
Στην τέχνη τα πράγματα (ευτυχώς!)δεν είναι πάντα αιτιοκρατικά και η "τετράγωνη" λογική είναι επιεικώς αμφισβητίσημη, γιατί όπως και η καλλιτεχνική αδεία έχει γίνει κατα καιρούς καταφύγιο "ατάλαντων" (κι εδω απαντώ σε παλιότερο σχόλιο σου) το ίδιο γίνεται και με τη λογική και αιτιοκρατία.
Συνέχισε πάντα έτσι IMIKRIMARIKA,αυθόρμητα, με την εξαιρετική σου πράγματι ματιά. Κι αν έχουν κανένα "ψεγάδι" οι φωτό σου-μας, εμάς τους απλούς χομπίστες δεν μας χαλάει καθόλου! Τ κέφι μας κάνουμε. Συμφωνώ βέβαια ότι όποια καλοπροαίρετη συμβουλή είναι καλοδεχούμενη.
Αγαπητέ Θανάση μόνα μου κριτήρια για τα σχόλιά μου αποτελούν η αισθητική και συναισθηματική επίδραση που έχουν πάνω μου οι εκάστοτε φωτό που βλέπω.Έτσι και σ'αυτή τη φωτογραφία ένοιωσα απόμακρος απο τους στόχους τους οποίους έθεσε IMIKRIMARIKA όπως αυτοί αποτυπώνονται στον πολύ ευαίσθητο τίτλο που διάλεξε.Προσπάθησα λοιπόν να βρώ και την ερμηνεία των συναισθημάτων που μου προκλήθηκαν.Άρα εν τη γεννέσει τους δεν μ'αφορούν οι αιτιάσεις περί τετράγωνης λογικής αιτιοκρατίας κ.λ.π.Δεν νομίζω εξ άλλου ότι κι εσύ μου προσάπτεις κάτι τέτοιο. Τώρα γενικότερα-επειδή πολύς λόγος γίνεται τελευταία-περί αταλάντων:Η γνώμη μου είναι ότι ο μεγάλος κίνδυνος στην τέχνη δεν ακούει στο όνομα "Ατάλαντος" αλλά "Ψώνιο" και εξηγούμαι:Ο ατάλαντος αν δεν είναι ψώνιο ελάχιστα ενοχλεί και αργά ή γρήγορα αποσύρεται στην αφάνεια. Το ψώνιο όμως όσο ταλέντο κι αν έχει με την παντοιοτρόπως επιδιωκόμενη δημοσιότητα αποτελεί μέγα δημόσιο κίνδυνο για την ηθική την συναισθηματική και καλλιτεχνική υγεία.Χαίρομαι να συμφωνούμε διαφωνώντας.
imikrimarika, Βρε ηρθες στην πατριδα μου και δεν εκανες ενα κουκου!!! Κυριες και κυριοι οι "χρωματιστες μοναξιες" της φωτογραφιας ειναι η πιο κοσμοπολιτικη παραθαλασσια περιοχη της νορμανδιας αν οχι της Γαλλιας ολοκληρης, μετα το Saint-Tropez!
Γαλλος που δεν εχει επισκευτει το DEAUVILLE δεν θεωρηται Γαλλος!
Ενα φτωχο ψαροχωρι που εγινε πολη ολοκληρη για να μπορουν οι Παρισιανοι να εχουν προσβαση αμεσα στον Ατλαντικο ωκεανο, δυο ωρες απο το Παρισι μεσω αυτοκινητοδρομου ή τραινου!
Ολη η παραλια ειναι στρωμενη με σανιδι και ομπρελιτσες καθε χρωματος, οπου καθε σαββατοκυριακο γινεται ο χαμος απο το πηγαινε ελα του κοσμου!
Οι χρωματιστες ομπρελες ειναι το σημα-συμβολο αυτης εδω της παραλιας και μια αλλης παραλιας της Ιταλιας, το Λιντο.
Λιγο αριστεροτερα απο αυτο που η φωτογραφια μας εμφανιζει βρισκονται οι πολυ γνωστες καμπινες με ολα τα μεγαλα ονοματα του παγκοσμιου κινηματογραφου σκαλισμενα πανω τους.
κλεινοντας να μην ξεχασω να αναφερω οτι αυτη εδω η πολη φιλοξενει ενα απο τα διασημοτερα φεστιφαλ κινηματογραφου (ας ειναι και αμερικανικος, κανεις δεν ειναι τελοιος) καθε χρονο γινεται χαμος απο τον κοσμο!
BRAVO imikrimarika που καταφερες να εξασφαλισεις μια ληψη τοσο σπανια για τα δεδομενα του Deauville!
Με χαροποίησε ιδιαίτερα που η συγκεκριμένη φωτογραφία στάθηκε αφορμή για εποικοδομητικό διάλογο και ανταλλαγή πληροφοριών.Χαμογελάω ακόμη περισσότερο που τη τράβηξα στα γρήγορα διότι ήθελα να δω από κοντά και όχι μόνο μέσα από το τζάμι του πούλμαν ,σε ένα τέταρτο, , τόση ήταν η στάση ,την υπόλοιπη Deauville !Ευχαριστώ πολύ τη Soie για την παρουσίαση.Η παρουσίαση της αποτελεί ένα ελάχιστο δείγμα του πομπώδη και όλο θαυμασμό ύφος που είχε ο ξεναγός δείχνοντας μας τις διάσημες planches (πεζά ...σανίδες).Θαύμασα τα χρώματα και την ...ερημιά που ερχόταν σε απόλυτη αντίθεση με την κοσμοπολίτικη εικόνα που περιέγραφαν τόσο γλαφυρά , τα λόγια του ξεναγού.Ευτυχώς που δεν ήμουν στο συνωστισμό σκέφτηκα και έτρεξα να θαυμάσω τα καλαίσθητα κτίρια που είχε διακρίνει το μάτι μου μέσα από το τζάμι , εννοείται ότι ...ψιλοαργήσαμε με τη ξαδέλφη ...αλλά άξιξε το κόπο παρ'όλο που αντιπαθώ να ...στήνω κόσμο!
9 σχόλια:
Καλές οι προθέσεις σου αλλά αδικαίωτες κατά τη γνώμη μου
1)Γιατί οι χρωματικές μοναξιές σου(πανέμορφο ως σύλληψη) αφού είναι το κυρίως θέμα καταλαμβάνουν μόνο το 1/8 της συνολικής επιφάνειας του κάδρου;
2)Σε τι χρησιμεύει το γεγονός ότι η υπόλοιπη επιφάνεια ή δεν έχει καθόλου πληροφορίες ή αν έχει αυτές διώχνουν το βλέμμα απ'το επίκεντρο του ενδιαφέροντος;(περίπτωση των γραμμών αριστερά).
Ίσως αν πλησίαζες την πρώτη...μοναξιά;
Όπως πάντα εξαιρετική και μοναδική η ματιά σου.
Το πρώτο πλάνο παρ'οτι "άδειο" δίνει τη προοπτική στην εικόνα και επιτείνει την αίσθηση της μοναξιάς και της αναμονής.
Ωραία πήρα έμμεση απάντηση αν και συνεχίζω να διαφωνώ βάσιμα ελπίζω.
Χρειάζεται μισή φωτό άδεια για να επιτείνει την αίσθηση της μοναξιάς όταν δεν υπάρχει στον ορίζοντα... ψυχή ζώσα;Όσο για την προοπτική νομίζω ότι επαρκώς υποστηρίζεται απο την πολύ πετυχημένη διαγώνια τοποθέτηση των ομπρελών.Αν μίλησα για πλησίασμα είναι ακριβώς για να λείψει το μεγάλο άδειο μπροστινό πλάνο και να τονιστεί η προοπτική με την διαφορά των μεγεθών.Ευχαριστώ για την ανοχή σας
Στην τέχνη τα πράγματα (ευτυχώς!)δεν είναι πάντα αιτιοκρατικά και η "τετράγωνη" λογική είναι επιεικώς αμφισβητίσημη, γιατί όπως και η καλλιτεχνική αδεία έχει γίνει κατα καιρούς καταφύγιο "ατάλαντων" (κι εδω απαντώ σε παλιότερο σχόλιο σου) το ίδιο γίνεται και με τη λογική και αιτιοκρατία.
Αρα για να καταλήξω θέλει προσοχή και σύνεση σε όποια κατάσταση κι αν βρισκόμαστε.
Συνέχισε πάντα έτσι IMIKRIMARIKA,αυθόρμητα, με την εξαιρετική σου πράγματι ματιά. Κι αν έχουν κανένα "ψεγάδι" οι φωτό σου-μας, εμάς τους απλούς χομπίστες δεν μας χαλάει καθόλου! Τ κέφι μας κάνουμε. Συμφωνώ βέβαια ότι όποια καλοπροαίρετη συμβουλή είναι καλοδεχούμενη.
Αγαπητέ Θανάση μόνα μου κριτήρια για τα σχόλιά μου αποτελούν η αισθητική και συναισθηματική επίδραση που έχουν πάνω μου οι εκάστοτε φωτό που βλέπω.Έτσι και σ'αυτή τη φωτογραφία ένοιωσα απόμακρος απο τους στόχους τους οποίους έθεσε IMIKRIMARIKA όπως αυτοί αποτυπώνονται στον πολύ ευαίσθητο τίτλο που διάλεξε.Προσπάθησα λοιπόν να βρώ και την ερμηνεία των συναισθημάτων που μου προκλήθηκαν.Άρα εν τη γεννέσει τους δεν μ'αφορούν οι αιτιάσεις περί τετράγωνης λογικής αιτιοκρατίας κ.λ.π.Δεν νομίζω εξ άλλου ότι κι εσύ μου προσάπτεις κάτι τέτοιο.
Τώρα γενικότερα-επειδή πολύς λόγος γίνεται τελευταία-περί αταλάντων:Η γνώμη μου είναι ότι ο μεγάλος κίνδυνος στην τέχνη δεν ακούει στο όνομα "Ατάλαντος" αλλά "Ψώνιο" και εξηγούμαι:Ο ατάλαντος αν δεν είναι ψώνιο ελάχιστα ενοχλεί και αργά ή γρήγορα αποσύρεται στην αφάνεια.
Το ψώνιο όμως όσο ταλέντο κι αν έχει με την παντοιοτρόπως επιδιωκόμενη δημοσιότητα αποτελεί μέγα δημόσιο κίνδυνο για την ηθική την συναισθηματική και καλλιτεχνική υγεία.Χαίρομαι να συμφωνούμε διαφωνώντας.
imikrimarika,
Βρε ηρθες στην πατριδα μου και δεν εκανες ενα κουκου!!!
Κυριες και κυριοι οι "χρωματιστες μοναξιες" της φωτογραφιας ειναι η πιο κοσμοπολιτικη παραθαλασσια περιοχη της νορμανδιας αν οχι της Γαλλιας ολοκληρης, μετα το Saint-Tropez!
Γαλλος που δεν εχει επισκευτει το DEAUVILLE δεν θεωρηται Γαλλος!
Ενα φτωχο ψαροχωρι που εγινε πολη ολοκληρη για να μπορουν οι Παρισιανοι να εχουν προσβαση αμεσα στον Ατλαντικο ωκεανο, δυο ωρες απο το Παρισι μεσω αυτοκινητοδρομου ή τραινου!
Ολη η παραλια ειναι στρωμενη με σανιδι και ομπρελιτσες καθε χρωματος, οπου καθε σαββατοκυριακο γινεται ο χαμος απο το πηγαινε ελα του κοσμου!
Οι χρωματιστες ομπρελες ειναι το σημα-συμβολο αυτης εδω της παραλιας και μια αλλης παραλιας της Ιταλιας, το Λιντο.
Λιγο αριστεροτερα απο αυτο που η φωτογραφια μας εμφανιζει βρισκονται οι πολυ γνωστες καμπινες με ολα τα μεγαλα ονοματα του παγκοσμιου κινηματογραφου σκαλισμενα πανω τους.
κλεινοντας να μην ξεχασω να αναφερω οτι αυτη εδω η πολη φιλοξενει ενα απο τα διασημοτερα φεστιφαλ κινηματογραφου (ας ειναι και αμερικανικος, κανεις δεν ειναι τελοιος) καθε χρονο γινεται χαμος απο τον κοσμο!
BRAVO imikrimarika που καταφερες να εξασφαλισεις μια ληψη τοσο σπανια για τα δεδομενα του Deauville!
Με χαροποίησε ιδιαίτερα που η συγκεκριμένη φωτογραφία στάθηκε αφορμή για εποικοδομητικό διάλογο και ανταλλαγή πληροφοριών.Χαμογελάω ακόμη περισσότερο που τη τράβηξα στα γρήγορα διότι ήθελα να δω από κοντά και όχι μόνο μέσα από το τζάμι του πούλμαν ,σε ένα τέταρτο, , τόση ήταν η στάση ,την υπόλοιπη Deauville !Ευχαριστώ πολύ τη Soie για την παρουσίαση.Η παρουσίαση της αποτελεί ένα ελάχιστο δείγμα του πομπώδη και όλο θαυμασμό ύφος που είχε ο ξεναγός δείχνοντας μας τις διάσημες planches (πεζά ...σανίδες).Θαύμασα τα χρώματα και την ...ερημιά που ερχόταν σε απόλυτη αντίθεση με την κοσμοπολίτικη εικόνα που περιέγραφαν τόσο γλαφυρά , τα λόγια του ξεναγού.Ευτυχώς που δεν ήμουν στο συνωστισμό σκέφτηκα και έτρεξα να θαυμάσω τα καλαίσθητα κτίρια που είχε διακρίνει το μάτι μου μέσα από το τζάμι , εννοείται ότι ...ψιλοαργήσαμε με τη ξαδέλφη ...αλλά άξιξε το κόπο παρ'όλο που αντιπαθώ να ...στήνω κόσμο!
Δημοσίευση σχολίου