Χρωματιστές μοναξιές
Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Φωτογραφικη ομαδα με μελη απο: Ηρακλειο, Τρικαλα, Ρεθυμνο, Μιλατο, Αθηνα, Θεσσαλονικη, Εδιμβουργο, Μυτιλινη ενας Ρεθεμνιωτης απο την Αμερικη ενας απο τη Γερμανια και απο την Ισπανια... (και περιμενουμε κι αλλους (?)...)
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
Ετικέτες
Δημοφιλείς αναρτήσεις
Φραγμα Γιουρδη Ουαλια
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
Σχόλια
1)Γιατί οι χρωματικές μοναξιές σου(πανέμορφο ως σύλληψη) αφού είναι το κυρίως θέμα καταλαμβάνουν μόνο το 1/8 της συνολικής επιφάνειας του κάδρου;
2)Σε τι χρησιμεύει το γεγονός ότι η υπόλοιπη επιφάνεια ή δεν έχει καθόλου πληροφορίες ή αν έχει αυτές διώχνουν το βλέμμα απ'το επίκεντρο του ενδιαφέροντος;(περίπτωση των γραμμών αριστερά).
Ίσως αν πλησίαζες την πρώτη...μοναξιά;
Το πρώτο πλάνο παρ'οτι "άδειο" δίνει τη προοπτική στην εικόνα και επιτείνει την αίσθηση της μοναξιάς και της αναμονής.
Χρειάζεται μισή φωτό άδεια για να επιτείνει την αίσθηση της μοναξιάς όταν δεν υπάρχει στον ορίζοντα... ψυχή ζώσα;Όσο για την προοπτική νομίζω ότι επαρκώς υποστηρίζεται απο την πολύ πετυχημένη διαγώνια τοποθέτηση των ομπρελών.Αν μίλησα για πλησίασμα είναι ακριβώς για να λείψει το μεγάλο άδειο μπροστινό πλάνο και να τονιστεί η προοπτική με την διαφορά των μεγεθών.Ευχαριστώ για την ανοχή σας
Τώρα γενικότερα-επειδή πολύς λόγος γίνεται τελευταία-περί αταλάντων:Η γνώμη μου είναι ότι ο μεγάλος κίνδυνος στην τέχνη δεν ακούει στο όνομα "Ατάλαντος" αλλά "Ψώνιο" και εξηγούμαι:Ο ατάλαντος αν δεν είναι ψώνιο ελάχιστα ενοχλεί και αργά ή γρήγορα αποσύρεται στην αφάνεια.
Το ψώνιο όμως όσο ταλέντο κι αν έχει με την παντοιοτρόπως επιδιωκόμενη δημοσιότητα αποτελεί μέγα δημόσιο κίνδυνο για την ηθική την συναισθηματική και καλλιτεχνική υγεία.Χαίρομαι να συμφωνούμε διαφωνώντας.
Βρε ηρθες στην πατριδα μου και δεν εκανες ενα κουκου!!!
Κυριες και κυριοι οι "χρωματιστες μοναξιες" της φωτογραφιας ειναι η πιο κοσμοπολιτικη παραθαλασσια περιοχη της νορμανδιας αν οχι της Γαλλιας ολοκληρης, μετα το Saint-Tropez!
Γαλλος που δεν εχει επισκευτει το DEAUVILLE δεν θεωρηται Γαλλος!
Ενα φτωχο ψαροχωρι που εγινε πολη ολοκληρη για να μπορουν οι Παρισιανοι να εχουν προσβαση αμεσα στον Ατλαντικο ωκεανο, δυο ωρες απο το Παρισι μεσω αυτοκινητοδρομου ή τραινου!
Ολη η παραλια ειναι στρωμενη με σανιδι και ομπρελιτσες καθε χρωματος, οπου καθε σαββατοκυριακο γινεται ο χαμος απο το πηγαινε ελα του κοσμου!
Οι χρωματιστες ομπρελες ειναι το σημα-συμβολο αυτης εδω της παραλιας και μια αλλης παραλιας της Ιταλιας, το Λιντο.
Λιγο αριστεροτερα απο αυτο που η φωτογραφια μας εμφανιζει βρισκονται οι πολυ γνωστες καμπινες με ολα τα μεγαλα ονοματα του παγκοσμιου κινηματογραφου σκαλισμενα πανω τους.
κλεινοντας να μην ξεχασω να αναφερω οτι αυτη εδω η πολη φιλοξενει ενα απο τα διασημοτερα φεστιφαλ κινηματογραφου (ας ειναι και αμερικανικος, κανεις δεν ειναι τελοιος) καθε χρονο γινεται χαμος απο τον κοσμο!
BRAVO imikrimarika που καταφερες να εξασφαλισεις μια ληψη τοσο σπανια για τα δεδομενα του Deauville!