Φωτογραφικη ομαδα με μελη απο: Ηρακλειο, Τρικαλα, Ρεθυμνο, Μιλατο, Αθηνα, Θεσσαλονικη, Εδιμβουργο, Μυτιλινη ενας Ρεθεμνιωτης απο την Αμερικη ενας απο τη Γερμανια και απο την Ισπανια... (και περιμενουμε κι αλλους (?)...)
Χαρακτηριστική φωτογραφία πορτραίτου επαγγέλματος.Η πολύ πετυχημένη έκφραση πιθανόν να προδίδει και κάποιο επίκτητο κουσουράκι,κληροδότημα του συγκεκριμένου κλάδου και της συνεχούς επαφής με τους πάγους. Η αναγκαστική όμως ύπαρξη "φλάτ"φωτισμού σε συνδυασμό με την επικυριαρχία των μεσαίων τόνων την αποδυναμώνουν ελαφρώς. Κατά τη γνώμη μου ( και εδώ θα διαφωνήσω με την αγαπητή μου imikrimarika)την κατάσταση εξισορροπεί ακετά η ύπαρξη του νεαρού η οποία προσφέρει ένα μέρος απο τα...ελείποντα.Τονική, ηλικιακή αλλά και θυμική αντίθεση.
Το περίμενα ότι κάποιος θα έδινε παρόμοια απάντηση . Η ματιά η δική μου είναι του απλού θεατή , που είναι άσχετος από φωτογραφία και που επιμένει στην ενασχόληση μαζί της γιατί την αγαπάει.Μήπως τελικά ανάμεσα στον κοινό θνητό και τον πιο "ειδικό" υψώνεται ένα αδιόρατο film που μας κάνει να βλέπουμε τα πράγματα από τελείως διαφορετικές οπτικές γωνίες ? Ποιά ματιά είναι πιο "γνήσια" εκείνη που απολαμβάνει χωρίς να ξέρει κατά βάθος γιατί ή εκείνη που αναλύει και κρίνει και εκτιμά εν τέλει βάσει όλων των πολύτιμων και πολύπλοκων γνώσεων που αφορούν το αντικείμενο ?
Αυτός που είναι άσχετος(όπως ισχυρίζεσαι) με τη φωτογραφία μπορεί να την αγαπάει:σύμφωνοι.Αυτός που ασχολείται καθημερινά,που τρέχει διαρκώς σε εκθέσεις,που μελετάει λευκώματα,βιβλία,περιοδικά,άρθρα, που ίσως σπούδασε κιόλας τι την κάνει την φωτογραφία την μισεί;γιατί ασχολείται μαζί της απο...σαδισμό; Αυτό που περιγράφεις μετά τη διάζευξη συνοπτικά λοιπόν λέγεται παιδεία.Την απορρίπτεις; Φυσικά και έχεις κάθε δικαίωμα.Γιατί τέτοιες γενικευμένες υπεραπλουστεύσεις; Γιατί αμέσως κτίζεις τοίχους(φίλμ όπως το λές)με κάποιον που διαφώνησε απλώς με τη γνώμη σου; Μακάρι να κάνω διαρκώς λάθη αρκεί να μαθαίνω κάτι απ'αυτά.
Δεν κατάλαβες καθόλου το πνεύμα μου!!!Δεν την απορρίπτω , ίσα-ίσα που την επικροτώ , αλλοίμονο αν απορρίπταμε τη παιδεία ! Απλώς επισημαίνω ότι ο "άσχετος" βλέπει μια φωτογραφία με τα μάτια ενός παιδιού , επικεντρώνεται περισσότερο στις εντυπώσεις και τα συναίσθηματα που του προκαλούν .Ενώ ο "γνώστης" επικεντρώνεται περισσότερο στη τεχνική , το μάτι του διατρέχει τη φωτό και την αναλύει στις παραμικρότερες λεπτομέρειες αναφορικά με όσα έχει διδαχθεί οπότε το συναίσθημα έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Η προσέγγιση είναι διαφορετική και ίσως το ίδιο άτομο βλέποντας την ίδια φωτό , πριν και μετά την "εκπαίδευση" να εκτιμά διαφορετικά πράγματα .Αυτό τουλάχιστον παρατηρώ στον εαυτό μου με τα λίγα που έχω μάθει μέχρι τώρα.Μοιάζει με το γλυκό , με διαφορετικό τρόπο το απολαμβάνει ένα παιδί και διαφορετικό ένας ενήλικας .Το παιδί θα φάει το γλυκό με το στόμα και τα μάτια , θα πει αν του άρεσε ή όχι χωρίς να ξέρει το γιατί και χωρίς να ξέρει τον κόπο και την τεχνική που χρειάστηκε να γίνει γιατί δεν νοιάζεται. Ο ενήλικας την ώρα που θα το απολαμβάνει θα παρατηρεί αν είναι φρέσκο ή όχι , αν είναι αρκετά αφράτο , ελαφρύ...θα μπορέσει καλύτερα να εκτιμήσει το έργο του ζαχαροπλάστη ή τη φτήνεια των υλικών...Κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις και στις δύο περιπτώσεις...
Ενδιαφέρουσα η συζήτηση σας Και γω βρίσκω ότι η φωτογραφεία είτε αρέσειείτε δεν αρέσει στον θεατή. Είτε αυτός είναι επαΐων είτε μή. Απλώς ο ενασχολούμενος με το θέμα είναι σε πιο πλεονεκτική θέση αφού μπορεί να να εξηγήσει σε ένα βαθμό και να ερμηνεύσει αυτό που βλέπει. Αυτό αφορά περισσότερο την τεχνική και λιγότερο την αισθητική της. (αλλά ας μη μπούμε σε αυτό) Μέχρι εδώ αν κατάλαβα καλά συμφωνούμε λίγο πολύ όλοι. Η παιδεία που, λέει ο φίλος μου ο Dimitil, για μένα παίζει ρόλο και κάπου αλλού. Ακονίζει τα κριτήρια και τις κεραίες. Ο θεατής στην σημερινή εποχή βομβαρδίζεται με χιλιάδες φωτογραφίες μιας μαρκετινγ αισθητικής και μπορεί να καλουπωθεί απ΄αυτήν. Μια παιδεία ειδική και γενική θα του δώσει αντίβαρα σ΄αυτό. Ισως εκτιμήσει και φωτογραφίες άλλων εποχών που σήμερα δεν προβάλλονται και θέλει ψάξιμο για να έλθεις σε επαφή μαζί τους.
Για να είμαι ειλικρινής έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Πολλές φορές έχω δει φωτογραφίες σε εκθέσεις που αδυνατώ να κατανοήσω γιατί βρίσκονται καδραρισμένες εκεί ή εχω δεί και ειδικούς με μεγάλες δόσεις ημιμάθειας. Επίσης γεγονός και διαπίστωση μου είναι ότι οι φωτογραφίες ενός Cartier Bresson ή ενός Μπαλάφα αρέσουν σε πολλούς σε αντίθεση με τις φωτογραφίες μιας Levitt που έχει πιο περιορισμένο κοινό. Και αυτό ζητά εξήγηση.
Καταλήξαμε Γιώργο στο γεγονός ότι εκτός απο υπέροχες φωτογραφίες μας προσφέρεις και αφορμές για γόνιμο προβληματισμό. Στο θεωρητικό μέρος νοιώθω τόσο καλυμένος απο τον φίλο tsab που δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο. Επίσης θέλω να δηλώσω ότι και φυσικά και δεν είναι άσχετη imikrimarika. H συνολική παρουτσία της στο blog κάθε άλλο παρά κάτι τέτοιο δείχνει.Άρα κάνουμε απλές υποθέσεις εργασίας. Ακόμη θέλω να καταστήσω σαφές ότι δεν έχω απολύτως καμμία σχέση με τον τύπο τον"πεπαιδευμένο" που περιγράφω.Άρα απο φύση και θέση είμαστε στην ίδια μεριά.Όμως η πιο ενδελεχής και επαγγελματική μου ενασχόληση και εντρύφηση με μια άλλη τέχνη(τη μουσική) μου απέδειξε ότι η σπουδή δεν είναι καθόλου απαραίτητο να σου αφαιρέσει τον αυθορμητισμό,την αθωότητα,την αγνότητα και το πρωτόλειο του κριτηρίου.Μερικές δε φορές το ραφινάρει κιόλας(όπως ακριβώς ευστοχώτατα λέει κι ο tsab). Θα ήταν δε παράλειψή μου να μην τονίσω την χαρά μου για το ότι μια διαφωνία απέκτησε το πραγματικό της περιεχόμενο.Την αφορμή για ανταλλαγή επιχειρημάτων και όχι ύβρεων,εναν ουσιαστικό και απόλυτα δημιουργικιό τρόπο επικοινωνίας.Ευχαριστώ όλους που συμμετείχατε σ'αυτό.
10 σχόλια:
Ωραία φωτό , θλιμμένος ο ψαράς, της ταιριάζει το ασπρόμαυρο.Θα προτιμούσα να λείπει ο νεαρός.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Χαρακτηριστική φωτογραφία πορτραίτου επαγγέλματος.Η πολύ πετυχημένη έκφραση πιθανόν να προδίδει και κάποιο επίκτητο κουσουράκι,κληροδότημα του συγκεκριμένου κλάδου και της συνεχούς επαφής με τους πάγους.
Η αναγκαστική όμως ύπαρξη "φλάτ"φωτισμού σε συνδυασμό με την επικυριαρχία των μεσαίων τόνων την αποδυναμώνουν ελαφρώς.
Κατά τη γνώμη μου ( και εδώ θα διαφωνήσω με την αγαπητή μου imikrimarika)την κατάσταση εξισορροπεί ακετά η ύπαρξη του νεαρού η οποία προσφέρει ένα μέρος απο τα...ελείποντα.Τονική, ηλικιακή αλλά και θυμική αντίθεση.
Το περίμενα ότι κάποιος θα έδινε παρόμοια απάντηση . Η ματιά η δική μου είναι του απλού θεατή , που είναι άσχετος από φωτογραφία και που επιμένει στην ενασχόληση μαζί της γιατί την αγαπάει.Μήπως τελικά ανάμεσα στον κοινό θνητό και τον πιο "ειδικό" υψώνεται ένα αδιόρατο film που μας κάνει να βλέπουμε τα πράγματα από τελείως διαφορετικές οπτικές γωνίες ? Ποιά ματιά είναι πιο "γνήσια" εκείνη που απολαμβάνει χωρίς να ξέρει κατά βάθος γιατί ή εκείνη που αναλύει και κρίνει και εκτιμά εν τέλει βάσει όλων των πολύτιμων και πολύπλοκων γνώσεων που αφορούν το αντικείμενο ?
Αυτός που είναι άσχετος(όπως ισχυρίζεσαι) με τη φωτογραφία μπορεί να την αγαπάει:σύμφωνοι.Αυτός που ασχολείται καθημερινά,που τρέχει διαρκώς σε εκθέσεις,που μελετάει λευκώματα,βιβλία,περιοδικά,άρθρα,
που ίσως σπούδασε κιόλας τι την κάνει την φωτογραφία την μισεί;γιατί ασχολείται μαζί της απο...σαδισμό;
Αυτό που περιγράφεις μετά τη διάζευξη συνοπτικά λοιπόν λέγεται παιδεία.Την απορρίπτεις;
Φυσικά και έχεις κάθε δικαίωμα.Γιατί τέτοιες γενικευμένες υπεραπλουστεύσεις;
Γιατί αμέσως κτίζεις τοίχους(φίλμ όπως το λές)με κάποιον που διαφώνησε απλώς με τη γνώμη σου;
Μακάρι να κάνω διαρκώς λάθη αρκεί να μαθαίνω κάτι απ'αυτά.
Δεν κατάλαβες καθόλου το πνεύμα μου!!!Δεν την απορρίπτω , ίσα-ίσα που την επικροτώ , αλλοίμονο αν απορρίπταμε τη παιδεία ! Απλώς επισημαίνω ότι ο "άσχετος" βλέπει μια φωτογραφία με τα μάτια ενός παιδιού , επικεντρώνεται περισσότερο στις εντυπώσεις και τα συναίσθηματα που του προκαλούν .Ενώ ο "γνώστης" επικεντρώνεται περισσότερο στη τεχνική , το μάτι του διατρέχει τη φωτό και την αναλύει στις παραμικρότερες λεπτομέρειες αναφορικά με όσα έχει διδαχθεί οπότε το συναίσθημα έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Η προσέγγιση είναι διαφορετική και ίσως το ίδιο άτομο βλέποντας την ίδια φωτό , πριν και μετά την "εκπαίδευση" να εκτιμά διαφορετικά πράγματα .Αυτό τουλάχιστον παρατηρώ στον εαυτό μου με τα λίγα που έχω μάθει μέχρι τώρα.Μοιάζει με το γλυκό , με διαφορετικό τρόπο το απολαμβάνει ένα παιδί και διαφορετικό ένας ενήλικας .Το παιδί θα φάει το γλυκό με το στόμα και τα μάτια , θα πει αν του άρεσε ή όχι χωρίς να ξέρει το γιατί και χωρίς να ξέρει τον κόπο και την τεχνική που χρειάστηκε να γίνει γιατί δεν νοιάζεται. Ο ενήλικας την ώρα που θα το απολαμβάνει θα παρατηρεί αν είναι φρέσκο ή όχι , αν είναι αρκετά αφράτο , ελαφρύ...θα μπορέσει καλύτερα να εκτιμήσει το έργο του ζαχαροπλάστη ή τη φτήνεια των υλικών...Κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις και στις δύο περιπτώσεις...
30 Αύγουστος 2008 12:31 πμ
Διαγραφή
Ενδιαφέρουσα η συζήτηση σας
Και γω βρίσκω ότι η φωτογραφεία είτε αρέσειείτε δεν αρέσει στον θεατή. Είτε αυτός είναι επαΐων είτε μή.
Απλώς ο ενασχολούμενος με το θέμα είναι σε πιο πλεονεκτική
θέση αφού μπορεί να να εξηγήσει σε ένα βαθμό και να ερμηνεύσει αυτό που βλέπει. Αυτό αφορά περισσότερο την τεχνική και λιγότερο την αισθητική της. (αλλά ας μη μπούμε σε αυτό)
Μέχρι εδώ αν κατάλαβα καλά συμφωνούμε λίγο πολύ όλοι.
Η παιδεία που, λέει ο φίλος μου ο Dimitil, για μένα παίζει ρόλο
και κάπου αλλού. Ακονίζει τα κριτήρια και τις κεραίες.
Ο θεατής στην σημερινή εποχή βομβαρδίζεται με χιλιάδες φωτογραφίες μιας μαρκετινγ αισθητικής και μπορεί να καλουπωθεί απ΄αυτήν.
Μια παιδεία ειδική και γενική θα του δώσει αντίβαρα σ΄αυτό.
Ισως εκτιμήσει και φωτογραφίες άλλων εποχών που σήμερα δεν
προβάλλονται και θέλει ψάξιμο για να έλθεις σε επαφή μαζί τους.
Για να είμαι ειλικρινής έχουν δει πολλά τα μάτια μου.
Πολλές φορές έχω δει φωτογραφίες σε εκθέσεις που αδυνατώ να κατανοήσω γιατί βρίσκονται καδραρισμένες εκεί ή εχω δεί και ειδικούς με μεγάλες δόσεις ημιμάθειας.
Επίσης γεγονός και διαπίστωση μου είναι ότι οι φωτογραφίες ενός Cartier Bresson
ή ενός Μπαλάφα αρέσουν σε πολλούς σε αντίθεση με τις φωτογραφίες μιας Levitt που έχει πιο περιορισμένο κοινό. Και αυτό ζητά εξήγηση.
Τελικά, πού καταλήξαμε;
Ειδικός ή όχι;;;
Καταλήξαμε Γιώργο στο γεγονός ότι εκτός απο υπέροχες φωτογραφίες μας προσφέρεις και αφορμές για γόνιμο προβληματισμό.
Στο θεωρητικό μέρος νοιώθω τόσο καλυμένος απο τον φίλο tsab που δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο.
Επίσης θέλω να δηλώσω ότι και φυσικά και δεν είναι άσχετη imikrimarika. H συνολική παρουτσία της στο blog κάθε άλλο παρά κάτι τέτοιο δείχνει.Άρα κάνουμε απλές υποθέσεις εργασίας.
Ακόμη θέλω να καταστήσω σαφές ότι δεν έχω απολύτως καμμία σχέση με τον τύπο τον"πεπαιδευμένο" που περιγράφω.Άρα απο φύση και θέση είμαστε στην ίδια μεριά.Όμως η πιο ενδελεχής και επαγγελματική μου ενασχόληση και εντρύφηση με μια άλλη τέχνη(τη μουσική) μου απέδειξε ότι η σπουδή δεν είναι καθόλου απαραίτητο να σου αφαιρέσει τον αυθορμητισμό,την αθωότητα,την αγνότητα και το πρωτόλειο του κριτηρίου.Μερικές δε φορές το ραφινάρει κιόλας(όπως ακριβώς ευστοχώτατα λέει κι ο tsab).
Θα ήταν δε παράλειψή μου να μην τονίσω την χαρά μου για το ότι μια διαφωνία απέκτησε το πραγματικό της περιεχόμενο.Την αφορμή για ανταλλαγή επιχειρημάτων και όχι ύβρεων,εναν ουσιαστικό και απόλυτα δημιουργικιό τρόπο επικοινωνίας.Ευχαριστώ όλους που συμμετείχατε σ'αυτό.
Δημοσίευση σχολίου