Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009

οραμα ή αυταπατη

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μετά την Στέλλα άλλο ένα μέλος της Ε.Φ.Ε. Κρήτης, η Κωνσταντίνα, άρχισε να παρουσιάζει τις φωτογραφίες της στο blog. Αφού καλωσορίσω λοιπόν και την Κωνσταντίνα και της ευχηθώ καλές αναρτήσεις, θα ήθελα να επισημάνω δύο πράγματα. Πρώτα από όλα το ταλέντο τους στην φωτογραφία, κάτι που φαίνεται εξάλλου από τις ήδη αναρτημένες φωτογραφίες τους, και έπειτα την καλή δουλειά που γίνεται στην Ε.Φ.Ε. Κρήτης. Και τα δύο κορίτσια γράφτηκαν στο τμήμα αρχαρίων το Νοέμβριο του 2007, το οποίο τελείωσαν τον Ιούνιο του 2008. Συνολικός χρόνος ενασχόλησης με την φωτογραφία 14 μήνες. Συγχαρητήρια και στις δύο.

Ανώνυμος είπε...

Σπουδαία φωτογραφία!Ιδιαίτερη αίσθηση του βάθους και της προοπτικής τα οποία αποδίδονται και με τη θέση λήψης και με τις άψογα τοποθετημένες γραμμές και με το βαθμιαίο σβήσιμο των τόνων.
Η παρουσία του ανθρώπου προσδίδει μυστήριο και νασταλγία με τον τρόπο που είναι ντυμένος και με τον τρόπο που κοιτάζει.
Σημαντικό στοιχείο το "γύρισμα" ενός εχθρού του φωτογράφου (της θολής και αδιαφανούς ατμόσφαιρας) σε σύμμαχο,πράγμα που δείχνει πιο προχωρημένη αντίληψη απο ενός αρχαρίου.Συγχαρητήρια!

Στέλλα Μελ... είπε...

Η συγκεκριμένη φωτογραφία πήρε το αργυρό μετάλλιο στον 2ο παγγρητιο διαγωνισμό της E.Φ.Ε. και οχι άδικα! Είχα αναλάβει την επιμέλεια της εκθεσης με τις φωτογραφίες του συγκεκριμένου διαγωνισμού και όπως καταλαβαίνετε ο κόσμος χάζευε την έκθεση κι εγώ τον κοσμο (διακριτικά πάντα). Σας διαβεβαιώνω οτι η φωτο της κωνσταντίνας τραβούσε τα βλέματα κ τα κρατούσε για ώρα πάνω της.
Πρόεδρε ευχαριστούμε για τα καλά σου λογια και την εφε για την καλή δουλεια!

κωνσταντινα β. είπε...

Μετα απο αυτο το καλωσορισμα...το λιγοτερο που μπορω να κανω ειναι να ευχαριστησω τους δασκαλους στην ΕΦΕΚ...
(επιπλεον-αν και τα μυαλα μας μπορει να παρουν αερα...-μας αρεσουν πολυυυ τα θετικα σχολια...)

Υ.Γ:..Στελλα... :) Στελλιτσα...(μοναδικη)

Στέλλα Μελ... είπε...

Καλή η επιβράβευση αλλα αν αποζητούσαμε μονο αυτήν δεν θα είμασταν σ'αυτό το site. Επισυνάπτοντάς μας τους ψόγους μιας φωτογραφίας μας βωηθάτε να "βλέπουμε" και να βελτιωνόμαστε. Δε λέει να καβαλήσουμε καλάμι! Αφήνει γραμμές στο πάτωμα!

Ανώνυμος είπε...

Αχ! Η αγαπημένη μου Βουδαπέστη και το φημισμένο άγαλμα του Nagy Imre, που ακόμα αναρωτιέται αν άξιζε τον κόπο. Μια πολύ όμορφη φωτογραφία, που ανταποδίδει την πολλές φορές μελαγχολική ατμόσφαιρα της πόλης και του κόσμου που ζει εκεί μέσα.

Unknown είπε...

Υπέροχη! Άξιζε αναμφισβήτητα βραβείο και έχοντας δει αυτή τη φωτογραφία αναρτημένη στην έκθεση, σας βεβαιώ ότι χάνει πολύ εδώ στην οθόνη, σε χαμηλή ανάλυση. Η ατμόσφαιρά της είναι από άλλη εποχή και αν έλειπαν αυτοί οι στύλοι φωτισμού θα μπορούσες κάλλιστα να ισχυρισθείς ότι έχει τραβηχθεί πολύ παλιά...

κωνσταντινα β. είπε...

...σας ευχαριστω πολυ!
(μηπως να αφαιρεσω τους στυλους?)

Ανώνυμος είπε...

Δε μου αρέσουν τέτοιες αλλαγές στις φωτογραφίες. Αντίθετα οι στύλοι φωτισμού προβάλλουν την αντίθεση της περασμένης ομορφιάς με το άγχος και τη λειτουργικότητα του σήμερα.

Ενδιαφέρον θα ήταν ο περαιτέρω πειραματισμός με τα χρώματα. Δοκίμασε να μονοχρωμίσεις τα σκοτεινά σημεία προς το κόκκινο (δηλαδή προς σέπια, όπως το έχεις) και τα φωτεινά σημεία με ένα αχνό, κρύο μπλε. Με τέτοια παιχνίδια μπορείς να δημιουργήσεις μικρά θαύματα.

Unknown είπε...

Όχι, δεν χρειάζεται να αφαιρέσεις τους στύλους :-)
Ήθελα απλά να τονίσω την ατμόσφαιρα άλλης εποχής που έχει. Εννοούσα ότι το μόνο που την συνδέει με το σήμερα είναι αυτοί οι στύλοι.

Φραγμα Γιουρδη Ουαλια