Φωτογραφικη ομαδα με μελη απο: Ηρακλειο, Τρικαλα, Ρεθυμνο, Μιλατο, Αθηνα, Θεσσαλονικη, Εδιμβουργο, Μυτιλινη ενας Ρεθεμνιωτης απο την Αμερικη ενας απο τη Γερμανια και απο την Ισπανια... (και περιμενουμε κι αλλους (?)...)
Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008
Δύο Καρέκλες - Χρώμα
Για τον dimitil που αναρωτήθηκε.
7 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Με...αποστόμωσες!Δεν ξέρω αν είναι η γοητεία του καινούργιου ή η προσωπική μου προτίμηση στο έγχρωμο,αλλά εδώ ο...πίνακας αποκτά την πλήρη δυναμική του και ολοκληρώνεται αισθητικά.Μαγνήτης και θέλγητρο για το βλέμμα. Σίγουρα δεν είναι κανένα...μαγικό του photoshop;
Για μένα η φωτογραφία είναι αυτό που φαντάστηκα ότι υπήρξε εκεί, οπότε θα το φέρω μπροστά μου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Σημασία λοιπόν έχει τί νομίζω ότι είδα, γιατί αυτό που πραγματικά είδα δεν υπήρξε ποτέ!!! Τουλάχιστον όχι για μένα... (Μα τί λέω, μήπως τό 'χασα εντελώς???)
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, όσο ψύχραιμος και να είναι κανείς, κολακεύεται με τέτοιες κριτικές.
Συμφωνώ πλήρως με την άποψή σου.Άλλο ένα πεδίο όπου το μέσον εξακοντίζει τις δημιουργικές δυνατότητες του καλλιτέχνη. Εδώ θα μου επιτρέψεις να εκφράσω και μια ρηξικέλευθη σκέψη η οποία καιρό τώρα τριγυρίζει στο μυαλό μου:μήπως τελικά η επεξεργασία-με όλον αυτό τον πλούτο των δυνατοτήτων που ενέχει και παρέχει-μπορεί-ή και πρέπει-σε κάποα φάση να αυτονομηθεί απο την κυρίως καλλιτεχνική πράξη και να αποτελέσει μια αυτόνομη επίσης καλλιτεχνική οντότητα;
Προσωπικά θα προτιμήσω τη δραμτικότητα της ασπρόμαυρης, όχι φυσικά οτι η εγχρωμη ειναι κακή, απλά στο ασπρόμαυρο αποστασιοποιείται όσο χρειάζεται ώστε να αποκτήσει δική της οντότητα. Είναι άραγε δυνατό να αυτονομήσεις τη φωτογραφία απο την επεξεργασία της? Μπορείς να διαχωρίσεις μια φιλμάτη φωτογραφία απο τον σκοτεινό της θάλαμο? Μα εκεί αποκτά ζωή!
7 σχόλια:
Με...αποστόμωσες!Δεν ξέρω αν είναι η γοητεία του καινούργιου ή η προσωπική μου προτίμηση στο έγχρωμο,αλλά εδώ ο...πίνακας αποκτά την πλήρη δυναμική του και ολοκληρώνεται αισθητικά.Μαγνήτης και θέλγητρο για το βλέμμα.
Σίγουρα δεν είναι κανένα...μαγικό του photoshop;
Παρα πολύ μου αρεσε.Απ τις καλύτερες φωτο που εχω δει τον τελευταιο καιρό
Φυσικά και έχει περάσει από το photoshop.
Για μένα η φωτογραφία είναι αυτό που φαντάστηκα ότι υπήρξε εκεί, οπότε θα το φέρω μπροστά μου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Σημασία λοιπόν έχει τί νομίζω ότι είδα, γιατί αυτό που πραγματικά είδα δεν υπήρξε ποτέ!!! Τουλάχιστον όχι για μένα... (Μα τί λέω, μήπως τό 'χασα εντελώς???)
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, όσο ψύχραιμος και να είναι κανείς, κολακεύεται με τέτοιες κριτικές.
Συμφωνώ πλήρως με την άποψή σου.Άλλο ένα πεδίο όπου το μέσον εξακοντίζει τις δημιουργικές δυνατότητες του καλλιτέχνη.
Εδώ θα μου επιτρέψεις να εκφράσω και μια ρηξικέλευθη σκέψη η οποία καιρό τώρα τριγυρίζει στο μυαλό μου:μήπως τελικά η επεξεργασία-με όλον αυτό τον πλούτο των δυνατοτήτων που ενέχει και παρέχει-μπορεί-ή και πρέπει-σε κάποα φάση να αυτονομηθεί απο την κυρίως καλλιτεχνική πράξη και να αποτελέσει μια αυτόνομη επίσης καλλιτεχνική οντότητα;
Παρα πολυ καλή δουλειά
Προσωπικά θα προτιμήσω τη δραμτικότητα της ασπρόμαυρης, όχι φυσικά οτι η εγχρωμη ειναι κακή, απλά στο ασπρόμαυρο αποστασιοποιείται όσο χρειάζεται ώστε να αποκτήσει δική της οντότητα.
Είναι άραγε δυνατό να αυτονομήσεις τη φωτογραφία απο την επεξεργασία της? Μπορείς να διαχωρίσεις μια φιλμάτη φωτογραφία απο τον σκοτεινό της θάλαμο? Μα εκεί αποκτά ζωή!
Εγώ προτιμώ την έγχρωμη :-)
Δημοσίευση σχολίου