Δύο Καρέκλες - Χρώμα
Για τον dimitil που αναρωτήθηκε.
Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Φωτογραφικη ομαδα με μελη απο: Ηρακλειο, Τρικαλα, Ρεθυμνο, Μιλατο, Αθηνα, Θεσσαλονικη, Εδιμβουργο, Μυτιλινη ενας Ρεθεμνιωτης απο την Αμερικη ενας απο τη Γερμανια και απο την Ισπανια... (και περιμενουμε κι αλλους (?)...)
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
Ετικέτες
Δημοφιλείς αναρτήσεις
Φραγμα Γιουρδη Ουαλια
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
Σχόλια
Σίγουρα δεν είναι κανένα...μαγικό του photoshop;
Για μένα η φωτογραφία είναι αυτό που φαντάστηκα ότι υπήρξε εκεί, οπότε θα το φέρω μπροστά μου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Σημασία λοιπόν έχει τί νομίζω ότι είδα, γιατί αυτό που πραγματικά είδα δεν υπήρξε ποτέ!!! Τουλάχιστον όχι για μένα... (Μα τί λέω, μήπως τό 'χασα εντελώς???)
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, όσο ψύχραιμος και να είναι κανείς, κολακεύεται με τέτοιες κριτικές.
Εδώ θα μου επιτρέψεις να εκφράσω και μια ρηξικέλευθη σκέψη η οποία καιρό τώρα τριγυρίζει στο μυαλό μου:μήπως τελικά η επεξεργασία-με όλον αυτό τον πλούτο των δυνατοτήτων που ενέχει και παρέχει-μπορεί-ή και πρέπει-σε κάποα φάση να αυτονομηθεί απο την κυρίως καλλιτεχνική πράξη και να αποτελέσει μια αυτόνομη επίσης καλλιτεχνική οντότητα;
Είναι άραγε δυνατό να αυτονομήσεις τη φωτογραφία απο την επεξεργασία της? Μπορείς να διαχωρίσεις μια φιλμάτη φωτογραφία απο τον σκοτεινό της θάλαμο? Μα εκεί αποκτά ζωή!