Κυνηγώντας τις ακτίνες του φεγγαριού
κράτησα ορθάνοιχτα τα μάθια μου
για να αντικρύσω στις μειλίχιες δέσμες του
τις κλεφτές ματιές του χρόνου...
κράτησα ορθάνοιχτα τα μάθια μου
για να αντικρύσω στις μειλίχιες δέσμες του
τις κλεφτές ματιές του χρόνου...
5 σχόλια:
Τις αντίκρυσες τελικά;
:)
Μα φυσικά! Και όχι μόνο αγαπητέ, αλλά τις αποτύπωσα κιόλας ως απόδειξη της στιγμής που "περνάει και χάνεται"... ;-)
Πανέμορφη!
Όμορφο είναι το φυσικό φαινόμενο,η φωτογραφία είναι υπερεντυπωσιακή και καλλολογική,συνεπώς ανιαρή...
Τι ακριβώς είναι το υπερεντυπωσιακό, και το καλολογικό μια που δεν το αντιλαμβάνομαι? Ίσως να μπορέσεις να γίνεις λίγο πιο συγκεκριμένος (ίσως και τεχνικά αν μπορείς) για να καταλάβω τι ακριβώς είναι αυτό που σε... κοιμίζει! Θεωρώ τα σχόλια σαν απαραίτητα και βασικά για να γίνω καλύτερος. Τα σχόλια με βοηθούν & τα χρειάζομαι, αλλά να είναι ουσιαστικά και όχι αφηρημένα ώστε να ξέρω τι να βελτιώνω στα κάδρα, τις συνθέσεις και τις τεχνικές μου.!
Στη συγκεκριμένη φωτογραφία δεν υπάρχει καθόλου επεξεργασία. Είναι μόνο το φως της πανσέληνου, το τρίποδο, και ένας καλός φακός με μεγάλο χρόνο έκθεσης.
Δημοσίευση σχολίου